Caen como ovellas brancas,
dun ceo frío gris pintado,
de mil a mil, todos son xemelgos hoxe,
Ao amencer cubrirán os campos.
Mercadorías que farán querer aos cachelos,
na casa as chamas bico as mans,
Espertándose en historias de avós,
historias de bruxas, lobos e santos.
Os escamas suaves puros caen do ceo,
saltan do rexistro que arde centallas,
os pequenos diaños vivos e vermellos.
A neve reflíctese nos ollos,
paz enchendo caras cansas,
e unha pintura de ensueño no teu rostro.
Rafa Marín
No hay comentarios:
Publicar un comentario